Skierniewickie Bractwo Piwne

 Kultywowanie szczytnych tradycji warzenia piwa w Skierniewicach oraz jego spożycia oto najważniejszy chyba cel, jaki postawiło sobie Skierniewickie Bractwo Piwne, założone w 1998 roku

Wspomniane tradycje warzenia piwa nierozerwalnie wiążą się z osobą Władysława Strakacza i jego browaru, o którym głośno było kiedyś nie tylko w Skierniewicach, ale całym kraju, a nawet w Europie. O którym jednak pamięć jakby przygasła, warto więc odświeżyć ją nieco.

 

 Przypomnijmy więc, że historia browaru sięga 1862 roku, kiedy to Franciszek Brauliński nabył jeden z pięciu funkcjonujących w mieście warsztatów browarniczych, zajmujących się warzeniem piwa. Zakupiony przez Braulińskiego warsztat nie był zmechanizowany. Obsługiwali go ludzie i konie zaprzężone do kieratów, dzięki którym wydobywano wodę z lokalnej studni artezyjskiej. Nowy właściciel z werwą zabrał się za rozbudowę zakładu, który wkrótce był już znany na całym Mazowszu.

 

 Po śmierci Franciszka Braulińskiego browar przeszedł w ręce wnuka Władysława Strakacza. Zamierzając rozbudować go i unowocześnić, ukończył studia piwowarskie pod kierunkiem prof. Hajka w Heidelbergu. Uzyskał również dyplom inżyniera chemika w Szkole Handlowej Rontalera w Warszawie. Przez 42 lata zarządzając przedsiębiorstwem, doprowadził je do rozkwitu, rozbudował, zmodernizował urządzenia, sprowadził z zagranicy aluminiowe kadzie do leżakowania i fermentacji piwa. Zastąpiły one używane wcześniej drewniane beczki, znane jako kufy. Z czasem przedsiębiorstwo powiększyło się o Wytwórnię Wód Gazowanych i Lemoniad. Firma prosperowała na tyle dobrze, że jej właściciel mógł pozwolić sobie na kupno majątku Strobów.

 

 Skierniewicki Browar Parowy Władysława Strakacza w Skierniewicach jakością piwa skutecznie konkurował z takimi browarami jak Haberbusch i Schiele w Warszawie. Posiadał swoje rozlewnie piwa w Warszawia, Toruniu, Łowiczu, Kutnie, Grodzisku Mazowieckim, Pruszkowie i Lublinie. O zamożności firmy niech świadczy fakt, że miała do dyspozycji kilka samochodów ciężarowych, natomiast jej właściciel jeździł motocyklem, wzbudzając niemałą sensację wśród mieszkańców Skierniewic.

 

 Po wybuchu II Wojny Światowej Strakacz utracił swój browar. Odzyskał go po wyzwoleniu, w 1945 roku i uruchomił go ponownie. Z uwagi na rosnące trudności z uzyskaniem przydziału na podstawowe surowce, zakład w doskonałej kondycji przekazany został Centralnemu Przemysłowi Fermentacyjnemu w Wardzawie. Był to początek końca firmy.

 

 Władysław Strakacz znany był nie tylko z produkcji znakomitego piwa. Brał również aktywny udział w politycznym i społecznym życiu Skierniewic. Wrażliwy na ludzkie cierpienie wspierał finansowo najbiedniejsze warstwy mieszkańców miast, łożył pieniądze na budowę szkoły, udzielał pomocy materialnej miejscowemu szpitalowi.

 

 Jednym z celów działalności Skierniewickiego Bractwa Piwnego jest ocalić od zapomnienia historyczny rodowód Skierniewic, a w szczególności dzieje browaru Władysława Strakacza. Lecz nie ogranicza się ono jedynie do wydobywania z mroków przeszłości różnych ciekawostek związanych z browarem i jego właścicielem. Chce również oddać cześć pamięci W. Strakacza poprzez kontynuację jego pro społecznej działalności. To dlatego właśnie na jednej ze swoich biesiad przeprowadzono akcje zbiórki pieniędzy na Dom Dziecka w Strobowie. Ważną inicjatywą, mającą na celu ponowne i w miarę trwałe umocowanie w świadomości społeczeństwa Skierniewic nazwiska zasłużonego dla miast właściciela browaru, było wystąpienie bractwa do Rady Miejskiej z wnioskiem o nadanie skwerowi położonemu na przeciw sejmiku imienia Władysława Strakacza.

 

 Bractwo ma także służyć jego członkom. Zamierza ponadto poszukiwać i zapewniać uczestnikom Biesiad Piwnych jak najlepszych warunków oraz ciekawych form spędzania wolnego czasu (alternatywa wobec lansowanych przez tzw. kulturę masową). Popiera także i promuje pozytywne inicjatywy osób, firm itp. wyrastające ponad przeciętność. Nie mówiąc już o systematycznym dążeniu do podniesienia kultury.